به گزارش همشهری آنلاین؛ یکی از قدیمی ترین کارگران اینجا که نخواست نامش فاش شود به همشهری گفت که روزی 8 تا 10 ساعت کار می کند. او در تمام این سال ها روزش را در مختصات شب می گذراند که کمتر کسی می تواند لحظه ای را در آنجا سپری کند. اما برای این جانباز سال ها شرایط سخت عادی شد. ساعت ها روی کوهی از زباله می ایستد و از این ارتفاع لزج و متعفن کارگرانی را که زباله ها را در تهران دفن می کنند تماشا می کند. او می‌گوید: آب‌شویی که از زباله‌های مرطوب خارج می‌شود، بدترین قسمت کار است که علاوه بر بوی تند، انگل‌ها و بیماری‌های مختلفی را نیز در خود دارد. تاکنون چندین بار دچار بیماری های پوستی شده ام. بسیاری از همکاران نیز مشکلات تنفسی و بیماری های مختلف دارند.
مجید رئیس اداره تصفیه پسماند آرادکوه نیز می گوید: کار در اداره بازیافت بسیار سخت است. تحمل بوی بد زباله و نفوذ و مگس های بی شماری که به خصوص در تابستان ما را می کشند وظیفه همه نیست. اما چاره ای جز این نداریم. به هر حال ما کار خود را پذیرفته ایم و سعی می کنیم به بهترین شکل این کار را انجام دهیم. من از مردم می خواهم که وسایل تیز و سودآور خود را با زباله های خود مخلوط نکنند. بارها برای من و سایر کارگران پای نوار نقاله اتفاق افتاده است که وقتی کیسه زباله را باز می کنیم، انگشتانمان از دستکش قطع می شود. برخی از شهروندان بدون اینکه بدانند برای ما چه معنایی دارد، شیشه های شکسته در خانه یا ظروف و ظروف شکسته را در سطل زباله می اندازند.